” Όλα τόσο παλιά και όμως πόσο καινούργια μπορούν να γίνουν “

Θυμάμαι…την γιαγιά μου, να κάθεται δίπλα στο τζάκι και να μαγειρεύει.
Να ανακατώνει με την μακριά κουτάλα τα όσπρια, φασόλια, φακές ή ρεβίθια, που είχε ξεδιαλέξει λίγο πριν.
Ακολουθούσαν τα μυρωδικά που έπρεπε να μπουν στην κατσαρόλα. Τα άπλωνε όλα πάνω στην ποδιά της και έφτιαχνε μικρά ματσάκια. Ένα τέτοιο έριχνε και στα φασόλια. Και μοσχοβολούσε ο τόπος. Ακολουθούσε το λάδι από τις ελιές του κτήματος. Άλλοτε πάλι την θυμάμαι να ξεδιπλώνει πάνω στην ποδιά της τα βότανα. Τσάι του βουνού, φλισκούνι, φλαμούρι, αρμπαρόριζα, αγρία μέντα και ένα σωρό άλλα. Εκείνο όμως που με ξεπερνάει κάθε φορά που το θυμάμαι ήταν όταν ανακάτευε τα μπαχάρια. Είτε για να τα βάλει στο φαγητό, είτε για να τα μπερδέψει, να τα πειράξει με τα τρόφιμα.
Εκείνη την αίσθηση αναζήτησα εκείνη την ζεστασιά, την μυρωδιά. 
Πριν δυο χρόνια βρήκα καταχωνιασμένο το τεφτέρι της! Γεμάτο συνταγές, μυστικά και γιατροσόφια. Μισή οκκά τραχανά, 1 οκκά νερό, 100 δράμια φέτα και η συνταγή απογειώνεται. Το μυστικό είναι στην πρώτη ύλη, έλεγε, μην το ξεχνάς, το σώμα σου είναι η τροφή σου, φρόντισε το καλά. Μνήμες με πλημμύρησαν. Μνήμες παιδικές και αξέχαστες.
Ανήσυχοι θα μπορούσαμε να αναγεννήσουμε εκείνη την εποχή σκέφτηκα!

Θυμάμαι…την γιαγιά μου, να κάθεται δίπλα στο τζάκι και να μαγειρεύει.
Να ανακατώνει με την μακριά κουτάλα τα όσπρια, φασόλια, φακές ή ρεβίθια, που είχε ξεδιαλέξει λίγο πριν. Ακολουθούσαν τα μυρωδικά που έπρεπε να μπουν στην κατσαρόλα. Τα άπλωνε όλα πάνω στην ποδιά της και έφτιαχνε μικρά ματσάκια. Ένα τέτοιο έριχνε και στα φασόλια. Και μοσχοβολούσε ο τόπος. Ακολουθούσε το λάδι από τις ελιές του κτήματος. Άλλοτε πάλι την θυμάμαι να ξεδιπλώνει πάνω στην ποδιά της τα βότανα. Τσάι του βουνού, φλισκούνι, φλαμούρι, αρμπαρόριζα, αγρία μέντα και ένα σωρό άλλα. Εκείνο όμως που με ξεπερνάει κάθε φορά που το θυμάμαι ήταν όταν ανακάτευε τα μπαχάρια. Είτε για να τα βάλει στο φαγητό, είτε για να τα μπερδέψει, να τα πειράξει με τα τρόφιμα.
Εκείνη την αίσθηση αναζήτησα εκείνη την ζεστασιά, την μυρωδιά. 
Πριν δυο χρόνια βρήκα καταχωνιασμένο το τεφτέρι της! Γεμάτο συνταγές, μυστικά και γιατροσόφια. Μισή οκκά τραχανά, 1 οκκά νερό, 100 δράμια φέτα και η συνταγή απογειώνεται. Το μυστικό είναι στην πρώτη ύλη, έλεγε, μην το ξεχνάς, το σώμα σου είναι η τροφή σου, φρόντισε το καλά. Μνήμες με πλημμύρησαν. Μνήμες παιδικές και αξέχαστες.
Ανήσυχοι θα μπορούσαμε να αναγεννήσουμε εκείνη την εποχή σκεύτηκα!

Θυμάμαι…την γιαγιά μου, να κάθεται δίπλα στο τζάκι και να μαγειρεύει.
Να ανακατώνει με την μακριά κουτάλα τα όσπρια, φασόλια, φακές ή ρεβίθια, που είχε ξεδιαλέξει λίγο πριν.
Ακολουθούσαν τα μυρωδικά που έπρεπε να μπουν στην κατσαρόλα. Τα άπλωνε όλα πάνω στην ποδιά της και έφτιαχνε μικρά ματσάκια. Ένα τέτοιο έριχνε και στα φασόλια. Και μοσχοβολούσε ο τόπος. Ακολουθούσε το λάδι από τις ελιές του κτήματος. Άλλοτε πάλι την θυμάμαι να ξεδιπλώνει πάνω στην ποδιά της τα βότανα. Τσάι του βουνού, φλισκούνι, φλαμούρι, αρμπαρόριζα, αγρία μέντα και ένα σωρό άλλα. Εκείνο όμως που με ξεπερνάει κάθε φορά που το θυμάμαι ήταν όταν ανακάτευε τα μπαχάρια. Είτε για να τα βάλει στο φαγητό, είτε για να τα μπερδέψει, να τα πειράξει με τα τρόφιμα.
Εκείνη την αίσθηση αναζήτησα εκείνη την ζεστασιά, την μυρωδιά. 
Πριν δυο χρόνια βρήκα καταχωνιασμένο το τεφτέρι της! Γεμάτο συνταγές, μυστικά και γιατροσόφια. Μισή οκκά τραχανά, 1 οκκά νερό, 100 δράμια φέτα και η συνταγή απογειώνεται. Το μυστικό είναι στην πρώτη ύλη, έλεγε, μην το ξεχνάς, το σώμα σου είναι η τροφή σου, φρόντισε το καλά. Μνήμες με πλημμύρησαν. Μνήμες παιδικές και αξέχαστες.
Ανήσυχοι θα μπορούσαμε να αναγεννήσουμε εκείνη την εποχή σκεύτηκα!

“Παλιές γεύσεις εμπνευσμένες από το σήμερα”

~ ΟΚΚÃ

Και έτσι ξυπνήσαμε τον χρόνο! Kαι ξεκινήσαμε να δημιουργούμε την δική μας ιστορία.
Όλες η συνταγές βασισμένες στη οκκά, μισά τούρκικα μισά εντόπια.
Ενεργοποίησαμε τις επαφές των προγόνων μας και αναζητήσαμε νέες. Γενιές που συνεχίζουν την παράδοση.

Νέες γενιές που επιμένουν στην φύση και δημιουργούν προϊόντα της μάνας γης.